Gebanjer bij Bure
Een week in de Ardennen, pardon Calestienne
Zoals Arie Boomsma door Jan en alleman ten onrechte tot het gilde ter beoefening der gelijkgeslachtelijke liefde wordt gerekend, zo vermag het de Calestienne telkenmale gemakzuchtigerwijs op één hoop te worden geveegd met de Ardennen. Een lot overigens dat de Famenne, de Fagne en de Condroz ook ten deel valt, tot frustratie van – ja, van wie eigenlijk, die ene verdwaalde, Condrozse atlassenfluisteraar daargelaten? Lang verhaal kort, knoop het in uw oren, het stadje Rochefort ligt dus in de Calestienne.
Rochefort? Inderdaad, Rochefort. Voornoemde nederzetting wordt in onderhavig doorwrochtsel voorwaar niet geheel toevallig bij de kladden gegrepen: op een steenworp afstand van aan menig stadscentrum gelieerde voorzieningen en door Moeder Natuur geschapen bekoorlijkheden is een aanbevelenswaardig onderkomen gelegen dat als uitvalsbasis dient voor een weekje wandelen, onthaasten en smaakpapillenpilates. Ook de zon blaast zijn partijtje mee: Pluvius, chronisch hinderlijk aanwezig in het zomerspectrum, is op last-minuteontslakkingskuur op Paaseiland.
Rochefort? Inderdaad, Rochefort. Voornoemde nederzetting wordt in onderhavig doorwrochtsel voorwaar niet geheel toevallig bij de kladden gegrepen: op een steenworp afstand van aan menig stadscentrum gelieerde voorzieningen en door Moeder Natuur geschapen bekoorlijkheden is een aanbevelenswaardig onderkomen gelegen dat als uitvalsbasis dient voor een weekje wandelen, onthaasten en smaakpapillenpilates. Ook de zon blaast zijn partijtje mee: Pluvius, chronisch hinderlijk aanwezig in het zomerspectrum, is op last-minuteontslakkingskuur op Paaseiland.
Dag 1: Beuningen – Rochefort
Vrijdag 20 juli 2012
De autorit naar Rochefort verloopt niet zonder slag of stoot. Nog in Beuningen moeten we de reis onderbreken teneinde een Liny's Leespakket te bemachtigen. De file voor de Maastrichtse super G gooit er in de afdeling vertraging nog een flinke schep bovenop. Twee beproevingen in de hoedanigheid van evenzovele stortbuien (Pluvius heeft 21 kg bagage en zijn naam verkeerd gespeld staan op zijn vliegticket ("Pluveus")) completeren het malheurassorti. Dat alles laat onverlet dat des namiddags iedereen de rustiek-moderne gîte heeft weten te bereiken, hetgeen gevierd wordt met alcoholica, velerlei hartigheden en plompe hompen lasagne.
Dag 2: Rochefort
Zaterdag 21 juli 2012
We lopen even het stadje in. Rochefort is een wat rommelig geheel langs een doorgaande weg met veel verkeer, zonder echte hoogte- of dieptepunten. Uit menig raam hangt de Belgische driekleur, als een dekbed dat hangt te luchten. De meeste winkels en supermarkten zijn gesloten, op een pleintje staat een aantal lege marktkramen, de autochtone bevolking heeft zijn flaneerwoede danig beteugeld. Het is het plaatsje kortom niet aan te zien dat het vandaag de nationale feestdag is.
Dag 3: Bure
Zondag 22 juli 2012
Vriendelijk weer. We laten de auto achter bij het schilderachtige kerkje van Bure, een dorpje bovenop een plateau met velden. Na het verlaten van de bebouwde kom dalen we af, de vallei van het riviertje de Lomme in. We volgen een smal paadje door het bos, over een oud bruggetje, onder het spoor door. Dan bewandelen we de oever van het riviertje, een afwisselend pad met her-en-derre doorkijkjes op het kalm stromende water en de hellingen aan gene zijde van het dal. We bereiken een bruggetje, waar we broodjes eten. Aan de overkant zitten ook wat picknickers, een man doet een bij voorbaat mislukte poging een vis aan de haak te slaan. Een asfaltweggetje leidt ons via het nodige bochtenwerk en mooie uitzichten het dal uit, waarna we algauw de nieuwbouw van Bure bereiken.
Dag 4: Redu
Maandag 23 juli 2012
De aantrekkelijke weg naar het gehucht Lesse zou zonovergoten zijn en de geur afscheiden van smeltend asfalt, ware het niet dat een door menig boom opgetrokken bladerdak zorgt voor koelte en schaduw. Op de picknickplaats aan het gelijknamige riviertje staat onze auto in de volle zon. De plaatselijke scoutingvereniging heeft het veldje in bezit genomen. Wat verder van de oever staat een rijtje natuurstenen huizen. Het asfaltweggetje loopt al snel het dorp uit, wordt onverhard en voert dan door een loofbos. Rotspartijen aan de linkerhand, rechts, steeds dichterbij, de ruisende Lesse. Het pad begint gestaag te stijgen, het beekdal uit. In een open perceel hooiland, midden in het bos, zien we twee zwijnen knabbelen. Het duurt even voor ze ons in de gaten hebben en dan zetten ze het op een lopen, naar de bosrand. Even verderop zien we ze nog eens, op een helling aan de overzijde van de Lesse, slalommend tussen de hoge bomen. We steken een zijstroompje over en verorberen ons lunchpakket, vlak voordat de routebeschrijving aankondigt dat de rest van de wandeling over verharde paden en weggetjes voert.
We volgen het betonplatenweggetje naar Redu dat we op de heenweg ook al per auto hebben bedwongen. Redu is het Bredevoort van Wallonië: rondom de kerk zijn tientallen boekwinkels gevestigd, plus enkele uitspanningen om de uitgehongerde lettervreter van dienst te zijn. Een nog aparter gezicht volgt even buiten de bebouwde kom: tientallen maagdelijk witte schotelantennes in het komdal voor ons, eigendom van de ESA die er de ruimtevaartuigen volgt die het in een baan rond de aarde heeft gebracht. Het futuristische tafereel wordt omringd door uitgestrekte bossen en weiden die door koeien worden begraasd. Voor de met nationale driekleuren opgetuigde ingang van het complex slaan we linksaf, klimmen wat en volgen vervolgens een holle weg het Lessedal in, door de bossen. Na een lange afdaling bereiken we het verstilde startpunt van onze wandeling.
We volgen het betonplatenweggetje naar Redu dat we op de heenweg ook al per auto hebben bedwongen. Redu is het Bredevoort van Wallonië: rondom de kerk zijn tientallen boekwinkels gevestigd, plus enkele uitspanningen om de uitgehongerde lettervreter van dienst te zijn. Een nog aparter gezicht volgt even buiten de bebouwde kom: tientallen maagdelijk witte schotelantennes in het komdal voor ons, eigendom van de ESA die er de ruimtevaartuigen volgt die het in een baan rond de aarde heeft gebracht. Het futuristische tafereel wordt omringd door uitgestrekte bossen en weiden die door koeien worden begraasd. Voor de met nationale driekleuren opgetuigde ingang van het complex slaan we linksaf, klimmen wat en volgen vervolgens een holle weg het Lessedal in, door de bossen. Na een lange afdaling bereiken we het verstilde startpunt van onze wandeling.
Dag 5: Grot van Lorette
Dinsdag 24 juli 2012
Op een steenworp afstand van onze gîte en te midden van een haag van touringcars en frietkotten bevinden zich de wereldvermaarde grotten van Han. We laten Martine Bijls credo "Je moet de grotten van Han hebben" voor wat het is en doen ons stalagmieten- en stalactietengevoeg nog dichter bij huis: de grot van Lorette houdt zich op een stiefe drie minuten stiefelen van ons onderkomen op. Ondanks de hitte kun je in de verkoelende druipsteengrot een kanon afschieten, ware het niet dat dat vermoedelijk niet in dank zal worden afgenomen door het Nederlands sprekende Waalse personeel. De resterende tijd die ons vandaag nog ter beschikking staat wordt al lanterfantend stukgeslagen.
Dag 6: Rochefort – Éprave – Rochefort
Woensdag 25 juli 2012
Mijn wandelaarsoog had het wufte trosje markeringen op de lantaarnpaal tegenover onze gîte eerder deze week al opgemerkt. Tot mijn plezier blijken onderhavige bordjes, stickers en verfstrepen ook niet aan de aandacht te zijn ontsnapt van de auteurs van ons routegidsje: een op glossy papier aantrekkelijke, want afwisselende rondwandeling van 15 kilometer blijkt na bestudering van het wat summiere kaartje en de aanwijzingen pal langs onze voordeur te lopen. G. laat de tippel de tippel; ik verzamel alle flessen die ik met water kan vullen, want het is heet en de zon schijnt uitbundig. Net als gisteren neem ik het fors stijgende weggetje naar de grot van Lorette. Na een keurig aangeharkte villawijk gaat het op en af, langs akkers en bospercelen. Luttele kilometers verderop wijst de routebeschrijving op een onopvallend bosje naast een betonplatenweg. Op het eerste gezicht lijkt dit een ideale plasplek, maar niets is minder waar: onmiddellijk achter de eerste boompjes gaapt een diep, donker, langgerekt gat, een soort Madurodamuitvoering van de Grand Canyon. Wie hier een lelijke smak maakt, zal tussen de botbreuken door zien dat hier een slootje ontspringt dat aan gene zijde van de kloof onderaards verder stroomt: de Laide Fosse.
Ik blijf de rustige verkeersweg volgen, door een koel dennenbos. In een scherpe bocht naar rechts leidt een zijpaadje naar een prachtig uitkijkpunt, zoals miljoenen andere prachtige uitkijkpunten Belvédère gedoopt. Dit exemplaar biedt een weids panorama over de vroegere vallei van de Lesse, letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt van deze tocht. Nu volgt een stuk wandelcorvee langs de drukke weg tussen Rochefort en Han-sur-Lesse, maar algauw komt er weer onverharde bodem onder de stappers. Ik loop rond een grote lap akkerland, aan de voet van enkele tiennes, steile kalksteenheuvels die de restanten vormen van gefossiliseerde koraalriffen. Het pad stuit op de Lomme, die ik naar links stroomafwaarts volg. Verscholen achter struikgewassen op de andere oever bevindt zich een groot kampeerterrein, maar voor het overige is dit een schitterende passage. Ik loop onderlangs de witte, kalkstenen steilwanden van detiennes, aan mijn rechterhand kabbelt de rivier. De bomen geven de broodnodige schaduw. Het pad loopt dood bij het punt waar de ondergrondse tak van de Lomme zich verenigt met de hoofdstroom. Achter mij bevindt zich een imposante kalksteenwand met grote rotsblokken. Op dit serene plekje eet ik mijn brood.
Dan loop ik een stukje terug en beklim een van de heuvels via een steile trap. Na enkele kilometers door zonovergoten boerengebied en het slordige dorpje Éprave stuit de route op een liniaalrecht fietspad dat ik bijna een uur lang naar rechts volg, helemaal tot in Rochefort. Het asfaltpad ligt op een voormalige spoordijk. Het is een soort Via Gladiola, ware het niet dat de uitgelaten menigte is vervangen door picknickbanken, doorkijkjes en door toiletpapier en zakdoekjes bedrapeerd struweel.
Ik blijf de rustige verkeersweg volgen, door een koel dennenbos. In een scherpe bocht naar rechts leidt een zijpaadje naar een prachtig uitkijkpunt, zoals miljoenen andere prachtige uitkijkpunten Belvédère gedoopt. Dit exemplaar biedt een weids panorama over de vroegere vallei van de Lesse, letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt van deze tocht. Nu volgt een stuk wandelcorvee langs de drukke weg tussen Rochefort en Han-sur-Lesse, maar algauw komt er weer onverharde bodem onder de stappers. Ik loop rond een grote lap akkerland, aan de voet van enkele tiennes, steile kalksteenheuvels die de restanten vormen van gefossiliseerde koraalriffen. Het pad stuit op de Lomme, die ik naar links stroomafwaarts volg. Verscholen achter struikgewassen op de andere oever bevindt zich een groot kampeerterrein, maar voor het overige is dit een schitterende passage. Ik loop onderlangs de witte, kalkstenen steilwanden van detiennes, aan mijn rechterhand kabbelt de rivier. De bomen geven de broodnodige schaduw. Het pad loopt dood bij het punt waar de ondergrondse tak van de Lomme zich verenigt met de hoofdstroom. Achter mij bevindt zich een imposante kalksteenwand met grote rotsblokken. Op dit serene plekje eet ik mijn brood.
Dan loop ik een stukje terug en beklim een van de heuvels via een steile trap. Na enkele kilometers door zonovergoten boerengebied en het slordige dorpje Éprave stuit de route op een liniaalrecht fietspad dat ik bijna een uur lang naar rechts volg, helemaal tot in Rochefort. Het asfaltpad ligt op een voormalige spoordijk. Het is een soort Via Gladiola, ware het niet dat de uitgelaten menigte is vervangen door picknickbanken, doorkijkjes en door toiletpapier en zakdoekjes bedrapeerd struweel.
Dag 7: Han-sur-Lesse
Donderdag 26 juli 2012
Wederom warm en zonnig weer, hoewel stapelwolken het einde van deze opleving van de matige zomer aankondigen. Op de bonnefooi rijden we richting Han-sur-Lesse, op zoek naar een fijn, schaduwrijk plekje om wat te lezen, te liggen en spelletjes te spelen. Na enig zoeken vinden we even buiten het stadje een rustige plek langs de Lesse.
Dag 8: Rochefort – Beuningen
Vrijdag 27 juli 2012
De broeierige rit huiswaarts.